In Aveiro kreeg de art-nouveaubeweging vorm begin 20ste eeuw, vooral tussen 1904 en 1920. De lokale pers bracht geregeld verslag uit over de gebouwen in de “nieuwe stijl”. Men had het over de “Aveiro-stijl”, want men was zich toen nog niet ten volle bewust van de art-nouveaubeweging in heel Europa, haar filosofie en haar toepassing in de architectuur of de sierkunsten. In werkelijkheid vertegenwoordigde de art nouveau in Aveiro een wat naïeve mode die zich vooral op de decoratieve aspecten van de gevels toespitste. De art-nouveaustijl werd immers in de stad geïmporteerd door de conservatieve burgerij en door rijk geworden emigranten uit Brazilië die na de terugkeer naar hun geboorteland hun sociale en economische macht tentoon wilden spreiden. Dit verklaart de aanwezigheid van art nouveau-elementen op de gevels terwijl de rest van de gebouwen en de interieurs een conservatievere structuur en decoratie hadden. Het ging dus hoofdzakelijk om “uiterlijk vertoon”, een van de sleutelwoorden in de art-nouveaubeweging in Aveiro. 

Een ander kenmerk van de lokale art nouveau was de productie van tegels met art-nouveaumotieven. Vaak waren dergelijke tegels de enige art nouveau-elementen van het gebouw. Dat hoeft niet te verbazen, want ze werden overvloedig gebruikt in de traditionele Portugese bouwwerken: iedereen kon ze zich veroorloven en ze verzekerden tegelijkertijd de isolatie en de verfraaiing van de huizen, die meestal van in de zon gedroogde leemstenen waren gemaakt. 

De invloedrijkste art-nouveau-architect in Aveiro was Francisco Augusto da Silva Rocha, aan wie een aanzienlijk aantal gebouwen wordt toegeschreven. Hij was niet alleen rechtstreeks en actief betrokken bij de bouw van verscheidene art-nouveaugebouwen, hij speelde ook een hoofdrol in de beweging door de stijl onder jonge ontwerpers te verspreiden, daar hij 40 jaar lang lesgever en directeur was van de school voor industrieel design van Aveiro. In Aveiro treffen we nog andere grote namen uit de art nouveau aan, zoals Jaime Inácio dos Santos, José de Pinho, Carlos Mendes en Ernesto Korrodi.