Eind 19de eeuw was Ljubljana de hoofdstad van de Oostenrijks-Hongaarse provincie Carniola. Het stadje had minder dan 30 000 inwoners en had een nog heel landelijk karakter. Dat veranderde na de verschrikkelijke aardbeving die de stad in 1895 trof. Er werd een reglementering voor de stadsplanning opgesteld met de hulp van twee toonaangevende Weense stedenbouwkundige experts, Camillo Sitte en Maks Fabiani. Het stedelijke landschap van Ljubljana evolueerde toen heel snel, en al meteen doken de eerste echo’s van de nieuwe Sezession-stijl in de stad op. 

Het “secessionistische” Ljubljana, dat zich vooral tijdens het eerste decennium van de 20ste eeuw ontwikkelde, besloeg het deel van de stad gelegen tussen de oude middeleeuwse kern en de spoorlijn. Het eerste echte secessionistische werk was de Drakenbrug (Zmajski most), die in 1901 werd gebouwd naar plannen van de Dalmatische architect Jurij Zaninovic. 

De architectuur van Ljubljana werd sterk beïnvloed door de Wiener Sezession, een moderne versie van de art nouveau gekenmerkt door rationeler en geometrischer vormen. Mark Fabiani en Joze Plecnik, twee centrale figuren uit de moderne Sloveense architectuur, worden internationaal erkend als de medeoprichters van de beweging van de moderne kunst in Wenen. 

Terwijl Plecnik slechts via zijn eerste werken tot de secessionistische beweging in Wenen bijdroeg, drukten de werken Fabiani een groter stempel op Ljubljana. Zijn architectuur weerspiegelt de evolutie van de decoratieve secessionistische stijl naar het modernisme, waarin hij de traditionele lokale elementen op een moderne manier probeerde te herscheppen. 

Hoewel de secessionistische stijl vooral in de geveldecoratie tot uiting kwam, reikte het modernisme in bepaalde gevallen toch verder dan de ornamentele taal en bepaalde het ook de structuur van de bouwwerken. 

De invloed van de art-nouveaustijl liet zich nog sterker voelen in de inrichting van private en publieke interieurs dan in de architectuur. Verscheidene Sloveense fabrieken begonnen decoratieve en functionele voorwerpen voor dagelijks gebruik te produceren. De idealen van de art nouveau bepaalden ook de schilderkunst, in het bijzonder de karikatuur, de illustratie en diverse grafische kunsten. Rond de eeuwwisseling was de belangrijkste groep “Vesna”, een kring van jonge schilders die in Wenen studeerden. Ze assimileerden de decoratieve taal van de Wiener Sezession maar introduceerden ook de motieven van de Sloveense volkskunst in hun eigen kunst.